دوستت دارم چند بخشه؟...
* عظیمترین جادوها .. جادوی کلمات است و بس *ز تحسینم، خدارا .. لب فرو بند!
نه شعر است این .. بسوزان دفترم را!
مرا شاعر چه می‌پنداری .. ای دوست
بسوزان این دل خوشباورم را...
مگر احساس گنجد در کلامی؟!
مگر الهام جوشد با سرودی؟!
مگر دریا نشیند در سبویی؟!
مگر پندار گیرد تار و پودی؟!
اگر احساس می‌گنجید .. در شعر،
بجز خاکستر از دفتر نمی‌ماند!
وگر الهام می‌جوشید .. با حرف؛
زبان، از ناتوانی در نمی‌ماند!
۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ـــــ۰ـــــ۰ـــــ۰ــــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــ۰ــــــ۰ـــــ۰ـــــ۰
میدونی؟!
یه وقتایی یه حرفایی هست .. که آدم هیچ جوری نمیتونه اونارو بگه!
به هیچکس حتی اونایی که نزدیکتر از عشقن بهت! شاید از گفتنش
ترس داریم .. شایدم تردید .. نمیدونم شایدم فکر میکنیم یه جورایی
گفتنشون درست نباشه!شایدم فکر میکنیم اگه بگیمشون به غرور و
شخصیتمون بر میخوره .. اینجور حرفا هرچی که هستن مثل اسراره
آدم میمونن و اگه نگیشون برای همیشه تو همون دلت باقی میمونن
مهم این نیست که اونارو بگی یا نگی!
مهم اینه که براشون ارزش قاعل بشیو نذاری کنج دلت مدفون بشن.
مهم اینه که اگه فکر میکنی (باید) اونارو بگی .. بگی.
مهم اینه که اون کاری رو کنی و اون چیزی رو بگی که ارزشمنتره.
مهم اینه وقتی حرف میزنی طوری حرف بزنی که طرف باورت کنه.
و مهمتراز همه اینا اینه که بدونی ممکنه فردادیگه رو این زمین خاکی
نباشی! .. اونوقت برای همیشه این دلته که حسرت میخوره که چرا
بهش نگفتی؟! آخه چرا بهش نگفتی:« دوستت دارم».
پس سعی کنیم اون چیزایی رو بگیم که باعث میشه بیشتر باهم
باشیم و بهتر باهم بمونیم ... چیزایی که ارزش چیزای دیگه رو بالا
میبره .. نه چیزایی که باعث دوری و نفرت و دلخوری میشه!
چیزای که بوی خوبی دارن .. شکل قشنگی دارن .. و حتی مزه اونا
میتونه خوشمزه تر از غذاهای مامانا باشه.
پس بیاین قشنگ باهمدیگه حرف بزنیم و قدر تمامی کلمات رو یکم
بیشتر بدونیم.
آرزومد همیشه زیباتر بودن کلامتان * یاس سفید *
سفر بخیر ...
* تو همیشه هنگامی میایی که تمام دنیا از پیش منرفته باشند ... و همیشه هنگامی میروی که من تنها
تو را تمام دنیایم میبینم ... پس چه خوب که میماندی
با منه تنها ...ای تمام دنیای من ...ایکاش که میماندی *
« باز هم آمدی و باز هم میدانستم که حکم بر مسافر بودن
توست اما نمیدانم چرا فراموش کرده بودم که خواهی رفت؟!
صمیمانه بابت آمدنت و تمام خوبیهایت از تو ممنونم ای خوب
من.تو را بر خدای آسمان سپردم تا دگر بار بازآیی. »
گرید به حالم ..... کوه و در و دشت ..... از این جدایی
مینالد از غم ..... این دل دما دم ..... فردا کجایی؟!؟!
سفر بخیر .....
سفر بخیر ..... مسافر من
گریه نکن .....
گریه نکن ...... به خاطر من ..... به خاطر من!
باران میبارد امشب ... دلم غم دارد امشب
آرامه جان خسته .... ره میسپارد امشب
در نگاهت مانده چشمم
شاید از فکر سفر برگردی امشب
از تو دارم یادگاری
سردی این بوسه را پیوسته بر لب
قطره قطره اشک چشمم ...
میچکد با نم نم باران به دامن
بسته ای بار سفر را ...
با تو ای عاشقترینم بدکرده ام من
رنگ چشمت رنگ دریا ..... سینه من دشت غمها
یادم آید زیر باران با تو بودم با تو تنها
زیر باران با تو بودم زیر باران با تو تنها
باران میبارد امشب ... تورو کم دارم امشب
آرام جان خسته ... ره میسپارد امشب
این کلام آخرینت برده میل زندگی را از تن من
گفته ای شاید بیایی ازسفر اما نمیشه باور من
رفتنت را کرده باور ...
التماسم را ببین در این نگاهم
زیر باران گریه کردم ...
بلکه باران شوید از جانم گناهم
سفر بخیر ...
سفر بخیر ... مسافر من
گریه نکن ... گریه نکن ...
به خاطر من ... مسافر من.
اشک آسمان...
« به سفارش یک دوست »* باران یادگار توست ... خاطره نمناکی نگاه من است
باران اشک آسمان است ... همانروزی که بارید و مرا از
وداع خبر داد ... از آینده های بی تو بودن ... از حسرت!
لیکن من آنقدر غرق در تو بودم که آسمان رااز یاد
برده بودم ... نه تنها آسمان که تمامی دنیا را!
باران ... دگر بار آمد و رفت ...
و افسوس که اینبار تنها من بودم ودل ... در حسرت تو
که بر چشمانم لبخندزنی و گویی:
ـــ باز هم چترت را فراموشش کرده ای؟
و من آرام گویم:
ـــ دستان تورا که دارم! باکی نیست!
و امروز تنها در آستانه پنجره ها با آسمان نجوا کردم :
بارون رو دوست دارم هنوز ...... چون تورو یادم میاره *
یه آسمون و یه دنیا حرف ...
اونقدر سرگرم گرفتاریها و مشکلات روزمره و زندگی ماشینیمون
شدیم که خیلی چیزا رو نه تنها ازیاد بردیم... که حتی به یاد
آوردنشهم برامون سخته... چند وقته به آسمون نگاه نکردید؟چند
وقته باهاش دردو دل نکردید؟ چند وقته جایی دراز نکشیدید و تیکه
ابرا رو به چیزای جورواجور تشبیه نکردید؟ اصلا میدونید آسمون چیه؟
میدونید این روزا چه رنگیه؟
حتما میگید:اووووووووااااااااه ما اونقدر گرفتاریم که دیگه وقتی برا این
چیزا نداریم...همین قدر که جلو پامون رو نگاه کنیم که زمین نخوریم
خودش کلیه! تو هم دلت خوشه ها!
براستی چرا؟چرا؟ بیاین برا یه بارم که شده به فکر خودمون باشیم.
به فکر دلمون ... به فکر آرزوهامون ... به فکر لحظه های بارونیمون
باشیم. اگه وقت کردید همین الان برید پشت پنجره هاتون و آروم
به آسمون لبخند بزنید و ازش بخواین تاروزی که زنده اید با محبت
نگاهتون کنه ... بجاش شما هم اون رو فراموش نمیکنید.
این چیز کمی نیست ... فراتر از یه عهده!
مگه ما چیمون از فرشته ها کمه که نباید آسمون رو داشته
باشیم. ما ارزش بهترین چیزها رو داریم چون انسانیم.
با آرزوی پاک بودن آسمان زندگیتان ................. یاس سفید *