بگذار ...

* بگذار من .. من باشم و تو .. تو
 بدین گونه ست که زندگی جریان خواهد داشت *


« دلم میخواد کارای بزرگ کنم
اونقدر بزرگ که توشون گم بشم 
مگه نه اینکه هر کی تو دنیا یه مسوولیتی به گردنشه
خوب؟ شاید منم بتونم جز دنیای خودم و شما
وارد دنیای خیلیای دیگه بشم
یه کار خوشگل .. یه تصمیم جدی .. یه گام به سمت ملکوت
ایکاش اونایی که دوستدار یاس سفیدن تنهام نذارن
اونی که اون بالاست هم باید کمکم کنه
پس تا اون روز وبلاگ به کار همیشگی خودش ادامه میده »



حرفهای یواشکی :
 بگذار همه ی سالهایم را .. هرچقدر مانده
در دعایی بر لبهای تو خلاصه کنم
تا همه سالهایت در تبسمی ناتمام به شکوه بنشیند.
بگذار همه ی عمرم را به نماز بگذارم .. تا دنیا برای تو
پرنده ی شاد کوچکی باشد .. آواز خان .. از شاخه ای به شاخه دیگر.
بگذار از شبهای من
هرچقدر مانده است .. فقط صرف رویاهایی شود
که لحظه ها از تو به من یادگاری داده اند.
بگذار با راه رفتن تو .. با صدای تو .. با نگاه تو
فراموش کنم که عاشقان سهمی از سیب و ستاره نداشته اند.
فراموش کنم که عشق تنهاست
و اسکناس های بیرحم انبوه .. کاری بر او نمیکنند.
بگذار فراموش کنم .. آن دخترک عاشق تنها را .. که شبها آرام
بر تیر چراغ برق دخیل می بست .. دیوارهای کوچه تورا زیارت میکرد
میبوسید .. و با چشمان باز در انتظارت ... باران!
ای مهربانم .. ای اتفاق سبز .. ای تکرار نا پذیر
در گوشه ای از خاطره هایت .. گاهی اگر وقت کردی
سراغی هم از من بگیر.

««  به زودی سرزمین یاس سفید روح دیگری خواهد گرفت »»
مثال یک تپش با شکوه

عاشق خطر...

* شاید تنهاییهایم هم مملو از حضور تو باشند *
و اینگونه دیگر تنها نیستم

« شبانه های مرا میشود سحر باشی .... ومیشود که ازین نیز خوبتر باشی
تداوم من و دریا و آسمان با تو 
همیشگی ست ــ اگر هم تو رهگذر باشی
نیازمند توام مثل زخم لب بسته .... خوشاتر آنکه تو گه گاه نیشتر باشی
غروب و سوختن ابر و من تماشایی ست
ولی مباد تو اینگونه شعله ور باشی
ببین چه دلخوشی ساده ای : همینم بس
که یاد من ــ به هر اندازه مختصر ــ باشی
چقدر دفترکم رنگ و روح میگیرد .... تو در حواشی این متن هم اگر باشی
دوباره جذبه پرواز میدهد شعرم .... کبوتران مرا اگر تو بال و پر باشی
نگاه میکنی و من ز شوق میمیرم
همیشه بهر من ای چشم خوش خبر باشی
من  عاشق خطری با توام ــ خوشا آن روز 
که بی دریغ تو هم عاشق خطر باشی »



حرفهای یواشکی :
میدونی ؟! میدونم که میدونی ! نه ؟!
آره من مطمعنم که میدونی ! حتما میدونی ... مگه نه ؟!
با اینکه میدونم که میدونی اما بازم میگم تا بیشتر بدونی :
اگه بدونی چـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــقدر دوست دارم. حالا راستش رو بگو
ببینم .. میدونستی ؟ میدونستم که میدونی ! اما چه بدونی .. چه ندونی
بازم میگم : دوســـــــــــــــــــــــــــــــــت دارم. ا؟ نمیدونستی ؟!! پس ...!

«« بعضی چیزا چه بهشون اعتقاد داشته باشی چه نه ! »»
واقعیت دارند

 
* ای کاش اهمیت تو نگاه تو باشه
نه چیزی که برآن مینگری *



حرفهای یواشکی :
میدونی گاهی وقتا آدم دوست داره تو حرفهای یواشکیش هم سکوت کنه!
اینجاست که تازه میفهمه چقدر حرف میتونه بهت بگه.
تو همین سکوت دلنشین ...!

«« اینبار فریاد نمیزنم ... نزدیکتر می آیم تا صدایم را بشنوی
دوستت دارم »»