زنی که مثل گندم است...

                      *هرکسی در زندگی لحظات هوب و شاد هم داشته*

                        
  
                          نشسته بر مزار من..زنی که مثل گندم است
       که با تمام خوبی اش نشانجرم مردم است
                                       خمیده گرجه همچو کوه..زنی اگر چه باشکوه
                         میان ابر و باد و برق..شبیه یک توهم است

                      

                        در این حوالی غریب..تمام شهر بغض و اخم
        در انتظار دیدن نسیم یک تبسم است
                                                  نشانی غروب را زچشمهای او بگیر
                        از آفتاب نیمه جان که زیر اشکها گم است

                                 

                         در این هوای سمزده..جهان رنگ و مرد و زور
          نصیبش از حضورتان دلی که دست چندم است
                                        شریک جرم آدم است ولی هماره بر زبان
                          حکایت قدیمی زن و گناه و گندم است

                       

                  نشسته بر مزار من..زنی که روی صحنه ها 
                                  اگر چه اولین حضور..همیشه نقش دوم است!

    «با تشکر از ایمان طرفه» سعی کنید نگاهتان همیشه سمت باران باشد و بس.